“Ndryshe nga ç’mendoja.” Është padyshim fjalia që më bezdis më tepër. Unë nuk e di se në ç’formë e pret ti dashurinë, as nuk ja kam idenë se si ti

Dhe dua ta dish se une ne jete e kam takuar dashurine ne shume forma. Por me sublimja ishte ajo per te. Njeriun qe s’e preka kurre! Ai , e

Jam e humbur mendoj. Ndihem si ajo varsja me medalion qe i ra dikujt nga qafa e perfundoi ne fund te oqeanit,mes reres dhe gureve dhe mbeti relike e nje

Une do te zgjohem ate mengjes vjeshte dhe ti do jesh duke fluturuar mbi det. Do zgjohem dhe ti nuk do te jesh… Pesha e mungeses do me rendoje ne

Unë jam nje tip vjeshte. Gjithmone e kam adhuruar se si i shnderron vjeshta gjerat. I ben te bukura por te trishta… Vjeshta ka qene gjithnje stina Ime e preferuar…

I shtrenjti im, dashuria ime me e madhe, perse ndryshuam? Me thuaj, kur filluam ta urrenim aq shume njeri-tjetrin sa edhe trupin tone ta ndjenim te huaj? Perse papritur ti

Hap syte ne mengjes dhe qendroj per rreth pese minuta me shikimin e fokusuar ne tavan per te kuptuar nese jam gjalle apo jo. Eshte nje ndjesi e cuditshme midis

Te shoh pikerisht aty ku s’je,Marrosem e cmendur ne nat’,Dhemb cdo plage qe le ,Dhe tjetersohet imi fat. Neper endrra me vjenDhe drita e diellit me vete te merr,Romeo modern

Ti e di qe jeta nuk eshte nje konstante e megjithate ti shpreson. Ti e di qe jeta me shume i ngjason nje meridiani se sa nje paraleleje. Ke mesuar