Category: Në gjuhën e shpirtit

Të ikësh do të thotë të vdesësh nga pak…

Hap syte ne mengjes dhe qendroj per rreth pese minuta me shikimin e fokusuar ne tavan per te kuptuar nese jam gjalle apo jo. Eshte nje ndjesi e cuditshme midis

Dy Zhulietë s’mban historia

Te shoh pikerisht aty ku s’je,Marrosem e cmendur ne nat’,Dhemb cdo plage qe le ,Dhe tjetersohet imi fat. Neper endrra me vjenDhe drita e diellit me vete te merr,Romeo modern

Pa titull

Ti e di qe jeta nuk eshte nje konstante e megjithate ti shpreson. Ti e di qe jeta me shume i ngjason nje meridiani se sa nje paraleleje. Ke mesuar

Vjeshta- stinë e marrë

Nen qiell te vrenjtur te nentorit, pas xhamit te kafenese se preferuar, imazhi yt shfaqet papritur pas kaq shume vitesh i harruar. Dhe ja sikur koha te kish mbetur pikerisht

Të tradhëtova.

Unë të tradhëtova. Për të parën herë, që prej ikjes tëndë,unë të tradhëtova. Kanë kaluar vite që kur Ne s’jemi më Ne e megjithatë kurrë nuk shkela asnjë premtim të

error: Content is protected !!