Mjaft… Une nuk mund te luaj më.As nuk mund të pretendoj të jem “the bad guy”.  Nuk kam dashur kurre te perfundonim keshtu.  Në netet e mia te vona, kur

Teksa pesha e shpirtit më rëndonte më shumë se pesha e valixheve, kur mbi shpinë mora kujtimet e lashë pas gjithë jetën, zilja e telefonit më emrin tënd më futi

Tre herë nisa ta shkruaj e të treja herët shkronjat më ngecnën në fyt. Nga t’ia nis? Më thuaj. Nga t’ia nis kur zemra shkulet vendit e vjen tek ti

E ktheva edhe une goten me fund. Fundja jeta eshte e shkurter per tu menduar gjate. E megjithate,cdo vendim i yni ka nje pasoje. Po une nuk kam frike prej

Njerezit qe kam kohe pa i pare, si thika leshojne fjalet, per ty me pyesin gjithmone, fjale qe vrasin te gjallet. I vdekur sot je ti, e fjalet me siguri

Mjaft! Mjaft më! -me tha mikja ime. – Ndalo se rrotulluari boten tende rreth tij. Mjaft e bere ate epiqendren e cdo gjeje qe ben. Nuk e ke vene re

Ne, gjenerata që nuk do marrëdhëniet! Ne jemi gjenerata që nuk duam Marrëdhëniet. Ne duam një filxhan të dytë kafeje në mëngjeset e së shtunave “përtace” në Instagramin tonë. Ne

Ti nuk nje bast i sigurt– me tha nje mik teksa po pinim nje gote vere dhe po vrisnim kohen. Ndaj je vetem! – vazhdoi. Me fal? – e pyeta

Per here te pare po shkruaj per ty, Njeriun qe nuk I dhashe kurre mjaftueshem dhe i dhashe gjithcka munda. Per ty, njeriu i cili me dha cdo gje mundi,por