Category: Në gjuhën e shpirtit
thuaji nënës
Mos i thuaj nënës,Që sonte pa bukë fjetaE kur gjumi s’më moriNgushëllim askund s’gjeta. Mos i thuaj nënës,Që diellin kam një muaj që s’e kam parë,Po e kam gjet veç
T’i kam falur
Nuk e di a më kujton ndonjëherëteksa ajo shtrihet në prehrin tënd,kur lehtas ia përkëdhel flokët,a të bie unë ndër mënd? Kur ajo të puth e të përqafona të ndodh
Po kur s’të gjej as ty, as veten, ku të shkoj?
Asnjëherë nuk kisha imagjinuar se fundi vinte kaq lehtë. Ose kaq hidhur. Ti e di, unë nuk kam qënë kurrë ajo që qaj, që lutem. Ti më njeh, nuk e
PëR vajzën që dua të kem…
Unë nuk kam pasur asnjëherë të theksuar ndjenjës e mëmësisë. Por sa e herë e kam menduar veten mama të dikujt, e kam menduar veten mama të një vajze.Një ditë
TI MË KE.( AtIj QË I FSHIHET NDJENJAVE!)
Nuk të fshihem më. Ti m’i di ndjenjat. M’i lexon në sy sa herë me krenarinë tënde ulemi përballë. Ti mbase ke ende frikë nga vetja , por unë jo më. Nuk
Ta dua zemrën
M’i ke zbukuruar ditët. Ma shton shumëfish gëzimin teksa hap sytë çdo mëngjes e krah meje të shoh ty. Për shumë gjatë besova se kisha takuar njerëzit e duhur në
Menduam se i kishim të gjitha
Sot jetoj në një apartament nga ku shoh gjithë qytetin. Dritat gjatë natës janë një mrekulli. Ballkoni i shtëpisë është më i madh se sa oborri i lagjes ku u
mos ki frikë të flesh në mes të shtratit…
Njesoj si ti, edhe mua me eshte dashur te mbledh copat e zemres sime teksa perballe kam pasur njeriun qe e konsiderova timin dhe m’u desh t’i ktheja shpinen. Njesoj
“Marinave”
Mund te shkosh prap e vogla Marine, ai te preku njehere, prap le te te preke si atehere. Mund te shkosh Marine, shko edhe kete nat’ me te puthur je,ndaj